شاید سال بعد شماره ام را با زازا عوض کنم!

صدا، نور، دوربین، حرکت! همه در یوونتوس سنتر حضور داشتند و پشت تریبون آلوارو موراتا آماده بود تا به سوالات جواب بدهد، پسر کوچولویی به نام دنیس، 6 ساله، می خواست از مهاجم یوونتوس سوال بپرسد اما آنقدر احساساتی شده بود که یک لحظه فراموش کرد و اعتراف کرد که چقدر هیجان زده شده است: «سوالم را فراموش کردم.»

آلوارو لبخند زد و تشویقش کرد که به این ترتیب بعد از چند دقیقه، پرسشش را به خاطر آورد: «چطور این همه گل می زنی؟»

این لحظه یکی از احساسی ترین و زیباترین لحظات کنفرانس مطبوعاتی امروز بود که به کودکان یوونتوسی اجازه می دهد تا بتوانند با این نوآوری زیبا رویایشان را تحقق ببخشند، آنها می توانند قهرمان محبوبشان را ملاقات کنند و با او صحبت کنند ― رو در رو ― یک رسانه ی واقعی با خبرنگاران کوچک.

دومین کنفرانس مطبوعاتی که به هواداران جوان یوونتوس اختصاص داده شد ― بعد از بوفون در ماه دسامبر ― به سوالات 21 کودک یوونتوسی جواب های به یاد ماندنی داد.

مشاوره برای خوب بودن؟ اول از همه شما باید از فوتبال بازی کردن لذت ببرید. قبل از بازی باید زود بخوابید: این ها فداکاری های کوچکی هستند اما کاملا قابل تحملند وقتی بخواهید کاری را که دوست دارید انجام بدهید. با این حال من هر از گاهی دوست دارم که یک همبرگر خوب و یا پیتزا با دوستانم بخورم. بازی که حسرتش را می کشم؟ فینال لیگ قهرمانان، اینبار تلاش می کنم در آن برنده شوم و گل مورد علاقه ام هم گل به رئال در برنابئو، چرا شنیدم که مردم زیادی از اینکه بعد از این همه سال به فینال لیگ قهرمانان رسیدیم خوشحال بودند.

در پاسخ به سوال امیلی 9 ساله، آلوارو گفت:

وقتی بچه بودم و در مادرید بازی می کردم، الگویم همیشه رائول بود.قهرمان کارتونی مورد علاقه ام؟ سوپرمن! این لقب بوفون هم هست ... 

در پاسخ به ماتیا گفت:

بدم نمی آید که اینجا در ایتالیا به جای 3 مدافع گاهی از 2 تا استفاده کنند، در لیگی که فلسفه ی دفاع و جنگیدن تا پایان وجود دارد.

جوابش به آلیس اینطوری بود:

در عصرهایی که به کمپ تمرینی نمی روم دوست دارم پیتزا بیرون بر سفارش بدهم و از تلویزیون با دوستانم فوتبال تماشا کنم ولی گاهی خودم شخصا به پیتزا فروشی می روم و پیتزا میخرم.

در پاسخ به انزو که اهل پولیکارو بود گفت:

وقتی بچه بودم میکی موس را به اسپانیایی خواندم، اما اگر می دانستم قرار است در ایتالیا بازی کنم به ایتالیایی می خواندم. و هرگر به اینکه وقتی فوتبالم تمام شد چکار می کنم فکر نکردم … اما مطمئنم مربی نمی شوم.

ماریا گراتزیا از استان سالرنو در مورد شماره ی مورد علاقه اش پرسید:

7، از کجا معلوم، شاید سال بعد شماره ام را با زازا هم اتاقی عوض کنم، من شماره ی 9 را برداشتم، چون خالی بود و البته مسئولیتش چون ستاره های بزرگی در تاریخ یوونتوس با این شماره بازی کردند.

خاویر، 6 ساله از ترمولی از او پرسید که کدام بازیکن بیشتر از هر کسی به موراتا یاد داده است:

توز، من از همه چیزهایی آموختم، اما توز سال قبل خیلی به من کمک کرد.

رمز موفقیت؟

این است که فقط نگران خودتان نباشید، همه باید در اختیار هم تیمی هایشان باشند، و به آنها کمک کنند. خیلی خوب است که همه هم جهت و در یک مسیر باشند. شما می توانید این را در یووه هر بار که کسی گل می زند ببینید: ما همه با هم جشن می گیریم، انگار خودمان گل زده ایم، اینجا فقط یک تیم فوتبال نیست، یوونتوس یک خانواده ی واقعی است.

«به اشتراک گذارید»

نازنین راهبر«نگارنده اخبار»

ارتباط با نگارنده: